دستهایش برسجاده ..جا ماند

سنگی بر شیشۀ نگاهم مینشیند و پیش از آنکه تکه هایش بر گونه ام ببارد ...

این صدای خــــــُـــرد شدن قلبم است که بر بودنم طنین می اندازد ...

.

صدایی در هوا می پیچد  :

" قــهــــوۀ   چشمان  تو   شــــکر   خورد  که      " خـــــــــــــــــــــــــــدا "  را تماشا کرد .........."

مگر نشنیده ای که خدا را نمی توان دید .....؟!..

اصواتی بریده و محو که شبیه من نیست انگار ...

از فاصلۀ لرزان لبانم زمزمه میشود  :

" من در سجده بودم که خدا جلوس کرد ..............."

خدا اشتباه کرد .................!!!

میفهمی؟

اشتباه ...

تو نباید نگاهش میکردی....  تو  " غلط"   کردی.............!!!

آهای ..!

دستی    ..    بر این نگاه ِ نامحرم   ،     فولاد تفته ....

و    دراین حنجرۀ  به خون نشسته از انـــــدوه  ...

سرب داغ    بریزد ..

مبادا که راز ِ  خـــــــــــــــــــــــــــــدا ..

را با  آینــــــــــــــــــــــــــه  فاش کند ...

و تصویرش را بر آسمان ببوسد ...

مبادا ...

چنین نجاستی را   دریا هم نمی تواند شست .......

..!!!!

ومن ..

به تمام ساعت هایی فکرمیکنم..

 که خدا را از پس پردۀ آسمان هفتم ..

میدیدم ..

که  دزدانه  عبادت هایم را

به تماشا می نشست تا قندان قندان  قنـــــــــــــــــد در دلم آب شود ..

همان موقع ها که سجده هایم طولانی تر میشد و ..

قنوت هایم را به آسمان نزدیک تر میبردم ...

وچه ساده لوحانه خیال میکردم ..

بندۀ مقرّب درگاه اویم ...

مُشتی به گیسوانم می پیچد ...

صدای شکستن گردنم بود که در هوا ریخت   ....   ؟!

 یا  ..

  پاره پاره شدن تارهای خرمایی رنگ موهایم که  درد  را  فریاد میزدند ..؟!

ودستهایی از جنس ِ قدرت ...

شانه هایم را می تکانند ...

انگار تمام ِ آنچه از خدایم  دزدیده ام را درهر تکان ...

از بودنم ...

می تکانند ....

می زدایند ...

می کــَــنند...

در همین تکانیده شدن ها ...

به  دوردست پرتاب میشوم ...

از سقوط نمی ترسم...

مرگ یکبار...

شیون یکبار...

مگر نه اینکه پیش تر لبان مرگ را بوسیده ام ؟!..

چه بیم از تجربۀ دوباره اش ؟! ...

در آستانۀ دره ای ..

آتـــــــــــش ..

دستانم را میگیرد ...

ابلیس دندان های زردش را نشانم میدهد ..

و محکم تر..

 ردّ ِ تاول ِ انگشتانش را..

 بردستم می فشارد ...

:  "  به معاملتی صواب دستانت را گرفته ام دخترک " ...

خرمایی ِ گیسوانت را که  " بازیچۀ " سرانگشتان  خدایت بود  ..

برای معشوقه ام میخواهم که درگذر سالها به سپیدی نشسته ...

شور ونشاط وجوانی و همۀ  " بودنت"  را   به تمام ..

که همچو  " رقاصه" های بی مقدار ...

به پایش میریختی و

او آخرین عشوه های دلبرانه ات را درهمان کافه های گذری ِ  چند دقیقه ای ..

جا میگذاشت ..

ومیگذشت ..

وبه طبقه هفتم ش ! عروج میکرد ..

جملگی را ...

برای محبوبم میخواهم تا به رسم ِ  " زفافی" دوباره بعد از قــــــــــــــــــــــــــــــــرن ها ...

شاید از سلالۀ  من و معشوقه ام نیز ..

دخترکانی با چالخند ...!

پدید آمدند ...

دنیا این روزها به شیاطین ِ با چال گونه بیشتر نیاز دارد تا .................

 کـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــوه مرا به خود میخواند...

" رد این چشمه که از سینه ام جوشیده را بگیر دخترک ....

تفتۀ دستانت را از مشت های ابلیس بیرون بکش و در خنکای  مهـــــــــــر سینه ام فرو کن ..."

چه صدای  آشنایی ...

انگار که خدا  در لب های کوه نشسته باشد ...

چه کلمات ِ نزدیکی ...

ناگهان دشنه ای در پهلو  ...

تیــــــــــــــــــــــــــــر میکشد ..

از جنس " خاطره" ...!

خلسه  و  سبکی ...

و ردّ ِ لب ودندان و دست های شیطان  ..

بر جای جای بودن م ...

و خـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدا ..

که این هم آغوشی را  شنید ..

و

نشنیده گرفت به رسم همیشه اش ..!

پس ازاین تاراج ...

ابلیس هم راه ِ  آسمان را در پیش میگیرد ...!!!

شاید جایی درهمسایگی خدا ...!!

بوته ای تیــــــــــــغ را درمیان انگشتانم میفشارم ..

میان    " ثُبوت "   و  " سقوط " ...

تاب میخورم ...

به دستانم نگاه میکنم که  نیستند ....!!!

فضای میان سرشانه های آویخته    و  مشت های گره خورده در خار

خالی است ..

یادم آمد ...

در آخرین قنوت ...

همان که..

خدا از آسمانش  به  " خطا"  ..    هبوط   کرد ...

" اعتمـــــــــــــــــاد" ..

دستانم را ...

سلاخی کرد ..

چشمانم را میبندم ...

سوزشی داغ زیر پلک هایم زبانه میکشد ..

با طعم دریــــــــــــــــــــــا ...

" مریم " ...

مردد که باشی میان   ماندن  ورفتن ...

میان  بودن و  نبودن ...

میان داشتن ونداشتن ...

" مردن"  را انتخاب کن ...!

و از این برزخ هجرت کن ...

به سرزمینی..

 که  نه به وعدۀ  بهشت    

نه از بیم  دوزخ ..

بودنت را به سخره نگیرند ..