پیلۀ ابــدی ...

آدمها ...

خط  قـــــرمز های متفاوتی دارند ...

که به شکل های مختلفی هم  از آنها عبور میکنند !

یکی کافی ست دروغ بگوید ..

یکی رانندگی در مستی را ...

یکی اصلا خود مستی را ! ..

تجربه کند ...

یکی ابروهای باریک شده اش را نشان  مادرش   بدهد ..

و دیگری بازوهای تتو شده اش را از پدرش پنهان      نکند ! ..

اصلا میشود به همۀ تابلوهای ورود ممنوع و دوربین های کنترل سرعت  ..

یک بیلاخ ِ گــُــنده نشان داد و  گازش را گرفت   و رفت !

میشود    پوستۀ نازک ِ تخمه        یا  ضخیم ِ شکلات ِ مینو   را

از شیشۀ همان ماشین ِ ترمز بریده ! تُفید بیرون ..

میشود با همان قارقارک پیچید جلوی ناموس ِ مردم 

و حســـــــــــــــــــابی فحش و نفرین خورد ...

میتوان موهای طلایی ِ عروسک ِ دخترهمسایه را چـــــــــــــــید ..

تا به زشتی عروسک ِ خودمان باشد ..

میتوان توی استکان چای فرماندۀ پادگان که پای برگه مرخصی را خط خطی نکرده  هم

تف کرد !...

میتوان با یک عشوۀ    نابه جا ...

سوژۀ    به جای یکی دیگر را تــــــــــــــــــــــــــــــــــــــور کرد ....

 میتوان دروغکی عاشق شد و راستکی عاشق کرد ....!

من  تابه حال ..

نه شیرۀ جان انگوری را سرکشیده ام ..

نه  از لبهای هیـــچ کاشتنی یا ساختنی !  دود گرفته ام ...

من تاحالا به هیچ خیابانی       انگشت       نشان نداده ام ..

پیش پای ناموس هیچ کسی هم         سُم      بر  سر ِ ترمز    نکوبیده ام !

پهنای ابروان     و    سپیدی ِ نازک پوستم   را هم  برای دل خودم حفظشان کرده ام ..

توی صورت باد     یا   استکان ِ زنگارگرفتۀ     هیچ مافوقی   هم نتـُـفیده ام !

من اما ...

راســـــــــــــــــــــتکی عاشق شده ام ..

و عاشق نکرده ام کسی را ..

حتی دروغکی ..!

من      ممنوعه های زیادی را    نوشته ام ..

من       دردهای زیادی را    خندیده ام ...

من ..

 داستان ِ پینوکیو را ...

بارها وبارها وبارهـــــــــــــــا ..

برای عروسک هایم تعریف کرده  و گولشان زده ام !

من  یک دنیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا قایمکی دارم ...

یک عالمه یواشکی ِ دزدکی ِ  پنهانی که فقط خدا جایشان را بلد است ...

من نگذاشته ام هیـــچ کسی...

هیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــچ کسی راز مردنم را بفهمد ...

وزنده گی را ادامه داده ام ......

من سالهـــــــــــــــــا در   حال   زندگی کرده ام ...

در لحظه ..

و        هرگز به آینده نرسیده ام !

اما نگذاشته ام کسی به لهجۀ افعال گذشته ام پی ببرد .........................

من درپیله ای که راهی به پروانه شدن نداشت ...

از روی همۀ خط های قرمزی که داشتم

بارها وبارها وبارها    ..

 رد شده ام ...

 و بارها وبارها وبارهـــــــــــــــــــــــــــــــــــــا از چراغ قرمز چهارراهی که ..

چراغ سبز نداشت ...

..