آخرین مطالب
امکانات وب
من برفراز همه مزارهای جهان ایستاده ام....
درجستجوی قبر گمشده خویش..
درپی یافتن جغرافیایی ازاین کره خاکی
که نام من برآن حک شده باشد ،
ازبسیاری ار سرزمینها گذرکرده ام.. آنجا که حافظ از دوره گرد کوچه ها غزل میدزدید...!!!!
من به دنبال پیکری خفته درخاک میگردم
که روح سرگردانم درآن بگنجد..!
که اندازه بودن من باشد...!
نمیدانم درکدام لحظه مرده ام...
بازهم به غروب سفرکرده بودم ...آنجا که سرخی در سیاهی محو میشود ...
وزمانیکه بازگشتم ...
سایه "دیگری" بر دیوارتکیه زده بود ..!
ومن گم شدم...!
سرمای شب بیرحمانه مرامی نوازد
و سیاهی آسمان روح عریانم را آبیاری میکند...
چتر پیکرم کجاست؟
چگونه فریاد برآورم ودرجستجوی نشانی از خویشتن ..خودرا به نام بخوانم؟
..من که با سکوت عجین شده ام !
ازینهمه " سکوت" خسته ام...
هربار خواستم " درد" را فریاد بزنم
"سکوت" لب گزید وگفت : مداراکن ، بازهم مداراکن
ومن " سکوت" کردم.
سکوتی فراتر از هر فریاد.......
وهربار روزه سکوتم را با خون دل افطار کردم ..!!
آری هربار دست دوستی پیاله ای آب بردستانم نهاد
ومن ساده باورتراز بارهای قبل..
جام شوکران را سرکشیدم !
باد برچهره ام تازیانه میزند ..
صدای سرفه روح آزرده ام در سکوت کوچه میپیچد..
وتکه های جگر بر دستانم میپاشد ...وخرده های قلبم بر گذر....!
بی حجاب جسم ، تمام آنچه ازمن برجای مانده نیزازهم فرومیپاشد .
دیگر مجالی نیست .
دیگر ازروح درهم شکسته ام چیزی نمانده
تا در کیسه جسم بریزم وازین سرگردانی خلاصی یابم.
صبر کن...
چقدر رقص این سایه بردشت زیرنوه ماه برایم آشناست...
خدایا...این جسم من است که بردرخت " دوستی ها" بردار زده اند !
رسم مسلمانی کی سرآمد که پیکر مردگان را به جای خاک به باد سپرده اند؟؟
درپای چوبه دارخویشم.....
زیر چراغ ماه..
چاله ای میکنم به اندازه بودنم...
به قدر حقارت هستی ام ..
وآن مترسک رقصان را ازدست باد خلاص میکنم ودربستر خاک مینهم .
چقدرچهره اش برایم آشناست !
رداین خطوط برچهره اش ...
جای داغ دوستی ها ودوست داشتنها بردست وپیشانیش ..
رد خشکیده اشک بر گونه هایش .....
جای خالی یک مشت درسینه اش ....واین مهر سنگین سکوت برلبانش !
کاردیگری باقی نمانده......
جسمم را درآغوش میکشم و می میرم ...
همین !
..self punishment...
برچسب : نویسنده : margesokoot بازدید : 131